Waarom lukt het niet om af te vallen?

De hele dag bezig zijn met denken, aan wat je wel en niet zal eten, hoeveel calorieën je nu wel mag hebben. Je baalt er van, je wilt dat het stopt, dat je van dit gezeur af bent, jij wilt ook slank zijn, en tegelijkertijd heb je zo'n zin in iets lekkers. Vooral wanneer je je niet lekker voelt. Of wanneer je alleen thuis bent, of wanneer er spanningen zijn, of wanneer je juist tot rust komt. Je weet ook dat je eigenlijk alles al hebt geprobeerd, diëten, afslankmiddelen, een maagband!!!. Maar het helpt niet. Hoe is dit mogelijk? Wat is er dan aan de hand? Hoe komt het toch dat het je niet lukt om een gezond gewicht te hebben?

Eigenlijk kan je stellen dat je iets wilt en tegelijkertijd jezelf tegenwerkt. Waarom zou een deel van jou juist niet af willen vallen, steeds toch maar weer teveel of te weinig eten? Terwijl jij juist slank wilt zijn.

Dan is er sprake van een innerlijk conflict. Een gevecht in jezelf. Delen die strijden met elkaar en daar hun eigen redenen voor hebben. Uit ervaring met cliënten weet ik dat ontspoord eetgedrag te wijten is aan verschillende oorzaken.

Bijvoorbeeld:

1. Mensen die geleerd hebben altijd aardig te zijn en zich aan te passen, als een kameleon aan de ander, en daarmee totaal voorbijgaan aan hun eigen behoeften, verlangens en meningen. Ze hebben geleerd deze niet te uiten uit angst voor confrontaties, verlies of in de steek gelaten te worden.
2. Een trauma dat zijn sporen heeft nagelaten. Door juist dik te zijn maak je jezelf lelijk. Je hoopt dat mannen dan wel uit jouw buurt blijven. Of je maakt jezelf onbewust dik omdat je een bewijs zoekt dat iemand echt wel van jou houdt om wie je bent en niet alleen om je figuur.
3. Door dik te zijn bouw je een muur om je heen. De grens tussen jou en de ander, tussen jouw kwetsbaarheid en de buitenwereld is een muur geworden en voelt zo veiliger. (Hoe is dat zo gekomen?).
4. Jouw leven bestaat uit rebellie tegen de buitenwereld. Eigenlijk tegen (een van) de ouders. Zij willen zwart, dan doe jij wit, niet omdat jij voor wit kiest maar omdat je anti- zwart bent. Deze overlevingsstrategie zal niet werken omdat je dan niet zelf leeft maar altijd als reactie op de ander. Zij willen dat je eet dus eet jij niet of andersom. Hier speelt zich een soort machtsstrijd af. Deze ligt diep verankerd en het zal tijd kosten dit patroon los te kunnen laten omdat aan dit patroon gevoelens liggen gekoppeld van afwijzing, verdriet. Er niet mogen zijn zoals jij bent.
5. Een groot verschil tussen wie je wilt zijn = ideaalbeeld (sterk, geen zeurpiet, zakelijk, intelligent etc.) en de realiteit, (hoe jij je echt voelt van binnen, onzeker, minderwaardig, smerig etc.) . Deze persoon heeft zich zodanig vereenzelvigd met wie hij wil zijn, dat het deel van minderwaardigheid, onzekerheid, falen etc. totaal is verdrongen. Alsof het niet meer bestaat. Toch zal dat wat in het onbewuste ligt opgeslagen voortdurend proberen jou helder te maken dat er nog een ander deel van jou aanwezig is waar jij liever niets mee te maken wilt hebben. En elke keer komt dat nare gevoel omhoog dat jij dan weer weg gaat eten.

De reden dat diëten en afslankmiddelen niet helpen is omdat de drang om (niet) te eten vanuit diepere lagen komt. Iets van binnen schreeuwt ergens om, maar dit wil je negeren door (niet) te eten. En wat blijkt, alle mensen die hebben gereageerd op ons krantenartikel waren zich wel bewust hiervan maar kozen nooit voor deze weg omdat ze wisten dat er dan echt naar de binnenkant gekeken moest worden. En voor jezelf opkomen heeft consequenties.

Gaan voelen wat pijn doet en waar dat door komt, en dat uiten tegen iemand die over jouw grenzen gaat, maakt dat ze jou ineens niet meer zo aardig vinden. Dan voel je je schuldig en slecht. Jij doet de ander iets aan. Althans dat denk je!!!!!!!!!!!!

Er zijn nog meer voorbeelden te noemen, maar waar het om gaat is... Wil je van je eetprobleem af dan zul je naar de oorzaken moeten kijken. En wat ik merk is dat mensen met een eetstoornis juist alles doen om maar niet met hun gevoelens bezig te zijn. Men wil wel de buitenkant veranderen zonder dat de binnenkant serieus genomen wordt. Dit zal niet werken. Het lichaam laat je zien en voelen wat er aan de hand is, alleen luister je daar niet naar, ooit heb je ergens besloten daar afstand van te nemen. (Waarom?)

Het lichaam vertelt wanneer het verzadigd is tijdens het eten, voel je dat of ga je overal aan voorbij. Voel je eigenlijk niets meer. Daarna komen de schuldgevoelens, ik ben weer eens zwak geweest, ik had juist de controle maar nu ineens niet. Je voelt je weer eens waardeloos, baalt van je lijf dat te dik is of waarvan je denkt dat het te dik is (anorexia). Een vicieuze cirkel waarin je zult blijven hangen tot je de pijn van binnen zal erkennen.

Misschien ben je teleurgesteld in je relatie, mis je contact. Misschien ben je teleurgesteld in je ouders en stop je dat weg omdat je hen niet de schuld wil geven. Je mag waarschijnlijk toch al niemand de schuld geven. Wel jezelf. En ook mag je wel boos op jezelf zijn maar zeker niet boos op een ander.

Mijn werkwijze met eetstoornissen bestaat uit een swingend bewegingsprogramma (groep) in combinatie met een praatgroep. Het bewegen is belangrijk om verschillende redenen. Het weer stevig maken van de spieren. Het plezier krijgen aan bewegen, je lijf weer voelen swingen. Tevens geeft bewegen een goed gevoel over jezelf.

Daarnaast het praatgedeelte waarin we gaan kijken wat jou in het leven nou eigenlijk dwars zit. Meestal willen we dat nou juist verborgen houden en ons groter en sterker voordoen dan we zijn. Vandaar dat onze workout als titel heeft: Geef je leven vorm en kies nu voor jezelf.

Fenneke Staman

therapeute

Bron: Fenneke Staman: www.staman-therapie.nl