Het verhaal van Luna


"Via een stichting die het opneemt voor Spaanse honden in nood (shin) kwamen we Nuba tegen op hun site. Nuba was een zeer schuwe, onderdanige hond die al geruime tijd in een asiel zat en die ze bij iemand weggehaald hadden omdat ze daar vreselijk mishandeld werd. Na wat mailtjes over en weer en de voors en tegens tegen elkaar afgewogen te hebben, besloten we om haar te adopteren. Nieuwe hond, nieuw leven, nieuwe naam. Luna werd het. Op 7 augustus was het dan zover, we konden haar van het vliegveld in Brussel ophalen. Eindelijk was ze er. Transportbox in de auto, rond 19.00 uur waren we thuis, transportbox in de tuin, Luna eruit. Om 19.45 uur zaten we in paniek op de fiets. LUNA WEG! Gevlucht door het kattengat onder de schutting. Wat nu? Allerhande instanties ingeschakeld. Shin ingeschakeld. 

 

E. van shin belde me de volgende dag op met de mededeling dat ze Frederike had gebeld of die misschien kon helpen. Zo zijn ruim 3 weken voorbij gegaan. Luna kwam wel terug om te eten maar verdween dan ook weer. Frederike had om de paar dagen contact met Luna. We wisten niet waar ze was, maar wel hoe ze eraan toe was en of ze weer terug zou komen. 2x konden we haar in de tuin sluiten, maar ze wist weer te ontsnappen door zich uit te graven en door een piepklein gaatje in het gaas. Frederike heeft Luna EN ons erdoorheen getrokken. Ze kon Luna over haar twijfels heen helpen, door met haar te communiceren en door haar energie te sturen. Ons hielp ze door haar gesprekken met Luna aan ons door te vertellen, zodat we toch een beetje het gevoel hadden dat we contact met haar hadden. Ze kon ons vertellen waarom Luna toch weer bij ons weg ging toen we haar hadden, net zoals ze ons dan ook weer kon zeggen dat Luna van plan was om terug te komen. Hierdoor konden we hoop blijven houden, nachten waken, kaarsjes voor haar branden en energie sturen, wat Luna ook ontving zoals ze aan Frederike vertelde. 

 

Het waren slopende weken, en eindelijk, eindelijk kwam ze op woensdag 30 augustus weer onze tuin binnen. We konden haar insluiten. ’s Avonds hebben we haar gevangen, niet leuk maar onvermijdelijk. Ze moest naar binnen! Allemaal waren we overdonderd. Luna omdat ze ineens 'gevangen' was en wij omdat we ze ineens binnen hadden na drie-en-een-halve week spanning. Luna heeft anderhalve dag geslapen. Ze was geestelijk en lichamelijk helemaal op. Nu gaat het met sprongen vooruit. Ze wordt ondersteund met Bach bloesemremedies, speciaal op haar afgestemd. We hebben Luna nu bijna 4 weken in huis. Ze is rustig, ze is blij en ze kan weer naar buiten met Floyd, onze andere hond. Ze gaat niet meer weg. Het voelt goed zo. Ze is THUIS.

 

Het was bijzonder emotioneel toen na een paar dagen, haar staartje de lucht in ging en voorzichtig begon te zwaaien. Dit is het, hier doen we het voor. Inmiddels maakt haar staart overuren... 

 

DANK JE WEL FREDERIKE, dat we het niet opgegeven hebben! 

 

Ook namens Luna, veel liefs,

Ine en Giel uit Blitterswijck"