Kwintessens: Het mysterie der magie, omens, stilzwijgende wijsheid en zien in de nacht

Machtscyclus: Nacht - gehele jaar door 

 

Rond geen enkele andere vogel bestaat zo’n omvangrijke mythologie en zoveel mysterie als rond de uil. Veel daarvan berust op foute veronderstellingen, terwijl het evenmin ongewoon is dat de meningen over deze vogel verdeeld zijn. Hij gaat al sinds de oertijden in een waas van mysterie gehuld. Ten dele vindt dat zijn verklaring in het feit dat hij een nachtvogel is en de nacht voor de mens altijd een periode van groot mysterie is geweest. 

 

De uil is een symbool van het vrouwelijke, de maan en de nacht. Hij is wel een kat met vleugels genoemd. Men heeft hem aanbeden als een idool en gehaat als de vleeswording van de duivel. Over de hele wereld heeft men hem grote genezende gaven toegeschreven. Door zijn verwantschap met de maan, de grote verleidster van mens en uil, is hij tevens een vogel van vruchtbaarheid en verlokking. Hij is dé vogel van magie en duisternis, van profetie en wijsheid. 

 

Bij de oude Grieken was de (steen)uil het heilige dier van de godin Athena (bijnaam: de Uilogige) en een symbool van wijsheid. Hij was de bewaker van de Akropolis. Voor de vroege christelijke gnostici was hij verbonden met Lilith, de eerste vrouw van Adam, die weigerde onderdanig aan hem te zijn. Bij de Pawnee was hij een symbool van bescherming en bij de Ojibwa van het kwaad en de dood. De Pueblo-indianen brachten hem in verband met de Skeleton Man, de god van de dood, maar ook een vruchtbaarheidsgeest. ‘De kracht van Uil wordt symbolisch geassocieerd met helderziendheid, astrale projectie en magie, zowel zwarte als witte.’

 

Zo zijn er allerlei opvattingen en bijgelovige gedachten rond uilen ontstaan. Ze werden bijvoorbeeld als de reïncarnatie van de doden gezien. In Wales was de uil met vruchtbaarheid geassocieerd. Als hij wordt gehoord in de buurt van een zwanger meisje, dan zal de bevalling gemakkelijk verlopen. De wijdst verbreide gedachte is dat de uil geheimen kan ontlokken. Zo geloofde men in het oude Rome, dat men door een veer of ander deel van een uil op een slapende persoon te leggen, zijn of haar geheimen te weten kon komen. Dat heeft allemaal te maken met een deel van zijn kwintessens, vooral wanneer we er zijn scherpe gezicht en gehoor bij betrekken.

 

De uil is een vogel van de nacht en de nacht is van oudsher een symbool van de duisternis binnenin – de plaats waar mensen hun geheimen verbergen. De uil bezit een geweldig gezichts- en gehoorvermogen. Hij kan op slag van een telescopische op een microscopische focus overschakelen. Zijn pupillen reageren in een fractie van een seconde op minutieuze veranderingen in lichtintensiteit. De ogen van de uil zijn speciaal ontworpen voor het opsporen van subtiele bewegingen. Dankzij een groter aantal lichtgevoelige cellen (staafjes) op het netvlies is zijn vermogen om in de schemering te zien vele malen groter dan bij andere vogels. 

 

De gele kleur van de ogen is erg symbolisch. Behalve dat de ogen er veel expressiever door zijn, herinneren ze ook aan de zon. Door de uil leeft de zon in het holst van de nacht voort. Meditatie over alleen al dit facet zal je veel onthullen over de magie van de uil in je leven. In tegenstelling tot wat algemeen wordt geloofd, kan de uil overdag uitstekend zien. Alleen is hij in het donker effectiever en alerter. 

 

Ook in het pikkedonker kan de uil met zijn scherpe gezicht zijn prooi exact lokaliseren. Zijn gehoor is overigens even scherp als zijn gezicht. De ooropeningen van de uil zitten asymmetrisch en het ene is gewoonlijk groter dan het andere. Ze zitten ook op verschillende plaatsen op de kop. Daardoor kan hij de geluidssignalen die hij opvangt beter sorteren en dus gemakkelijker bepalen waar zijn prooi zich bevindt. 

 

De kerkuil kan zijn prooi even gemakkelijk of zelfs gemakkelijker met zijn oren lokaliseren dan met zijn ogen. Door zijn kop rond te draaien en heen en weer te wiegen kan hij met grote accuratesse geluiden van prooien oppikken. Om de zoveel tijd zal hij zelfs klikken bij wijze van een soort radar. 

 

Iemand die met het uilmedicijn werkt, zal kunnen zien en horen wat anderen proberen te verbergen. Je hoort wat er niet gezegd is en zien wat verborgen of in de schaduw is. Doordat je zulke subtiliteiten opmerkt, zullen anderen zich niet altijd bij je op hun gemak voelen, omdat ze je niet om de tuin kunnen leiden. Uilmensen bezitten een uniek vermogen om in de duisternis van andermans ziel en leven te kijken. De meesten vinden dat erg griezelig. In paranormaal opzicht houdt dit voortreffelijke gezichts- en gehoorvermogen verband met helderziende en helderhorende gaven. 

 

Als vogel van de nacht kan de uil je in alle geheimen daarvan inwijden. Deze geheimen betreffen alles wat zich afspeelt zodra de zon onder is gegaan. Uilen zijn de ogen van de nacht en zien wat niet in alle openheid wordt gedaan. Ze bezitten geheime kennis en zijn bereid die te delen. Met hun medicijn kun je geheimen ontlokken. 

 

Er zijn meer dan honderd soorten uilen. Vele daarvan zijn nauw verbonden met de mens. Overal waar mensen wonen, zijn ook knaagdieren. De laatste zijn de hoofdvoedselbron van uilen en dus leven uilen waar de mens woont. Het jammerlijke is alleen dat nogal wat jagers en boeren geregeld uilen doden en denken dat katten de knaagdieren beter onder controle kunnen houden. Niets is verder bezijden de waarheid. Een kerkuil kan in één enkele nacht tien keer zoveel muizen doden als een kat en zelfs nog meer wanneer er jongen te voeden zijn. 

 

Zoals de mens knipperen uilen door het bovenste ooglid te laten zakken. Dat verleent ze juist zo’n menselijke expressie, die de mystiek rond uilen alleen maar aangewakkerd heeft. Anders dan de mens kunnen ze hun ogen echter niet bewegen. Hun nek is flexibel en daardoor kunnen ze een groot gezichtsveld bestrijken. Ze kunnen weliswaar hun kop niet helemaal draaien, maar doordat ze het zo snel doen wekt het wel die indruk. Degenen met de uil als totem zouden zich moeten verdiepen in de symboliek van de nek en zijn soepelheid. Als je nek stijf en inflexibel is, belemmer je in overeenkomstige mate je eigen waarneming. Voor iedereen die met het uilmedicijn werkt zouden nekmassages heel goed kunnen zijn. 

 

Zoals haviken en roofvogels hebben uilen een derde ooglid. Dit knipperlid gaat horizontaal heen en weer. Het maakt het oog schoon en verheldert zo het gezicht. Wederom is dat heel symbolisch. Vaak geeft het aan dat je van nature prima kunt waarnemen – je ziet anderen met grote scherpte, al besef je het zelf misschien niet eens. Iemand met de uil als krachttotem bezit dikwijls een uniek vermogen om door de ogen van anderen in hun ziel te kijken. Veelal wijst men zulke waarnemingen af als je reinste verbeelding of met een gedachte als: ‘Waarom zou ik in hemelsnaam dát over die persoon denken?’ Vertrouw echter op dergelijke ‘inbeeldingen’. 

 

Uilen vliegen geluidloos. Op de voorkant van hun vleugels zit een kussentje dat het geluid van het vliegen dempt. De meeste soorten hebben vleugels die relatief groot zijn. Dat stelt ze in staat langzaam en zacht te vliegen, wederom ten dienste van een geluidloze jacht. Dit geruisloos zijn is iets waarin iedereen met een totemuil zich zou moeten oefenen. Wees stil bij wat je doet. Dat is voor jou de weg naar je grootste successen. 

 

Sommige soorten worden met uitsterven / uitroeiing bedreigd. Deels komt dat door het verloren gaan van hun habitat en deels door onnadenkend jagen. 

 

Er is veel onderzoek verricht naar de relatie tussen uilen en hun prooi. Mogelijk worden de onderzoekers daar vooral toe gemotiveerd door de zogenaamde ‘uilenballen’. Een uil verzwelgt gewoonlijk zijn prooi in zijn geheel en met de kop eerst. De onverteerbare delen van de prooi (botjes, vacht, tanden, klauwen en dergelijke) braakt hij na verloop van tijd uit in ballen. Dat is erg symbolisch. Door zijn prooi met de kop eerst te verslinden, neemt de uil diens wijsheid en energie in zich op. Het uitbraken getuigt van zijn vermogen om die aspecten te elimineren, waar hij niets aan heeft en die ongezond voor hem zijn. 

 

Behalve de uilen in het algemeen moet je vanzelfsprekend de eigenschappen van je eigen specifieke uil bestuderen. Daardoor kom je te weten wat hij voor je leven te betekenen heeft. In het boek ‘Luisteren naar Dieren’ worden zes soorten besproken: de oehoe, de kerkuil, de gestreepte uil, de dwergooruil, de velduil en de sneeuwuil.  

 

Sommige soorten uilen hebben een ander roofdier als tegenhanger. De uil is een maan- en nachtvogel en bepaalde andere predators zijn vogels van de zon en de dag. Uilen en sommige haviken kunnen hetzelfde territorium delen, waarbij de een er overdag heerst en jaagt en de ander ’s nachts. Ze hoeven niet per se goed met elkaar op te schieten, maar ze tolereren elkaar in wisselende mate. Beide dieren kunnen beschouwd worden als elkaar in evenwicht houdende medicijnen. We kunnen dan met de uil en zijn zonnetegenhanger werken in rituelen en meditaties, bijvoorbeeld om mannelijk en vrouwelijk in balans te brengen. 

 

Zo kunnen we met de veren van de uil en havik een droomtooi maken die het lucide dromen bevordert. Een tooi van een veer van de roodstaartbuizerd tussen twee van de oehoe, opgehangen boven het bed, kan ons helpen onze wil uit te oefenen over de droomtoestand. Aldus kunnen we onze astrale projectie bevorderen of simpelweg bewust de droomgebeurtenissen in onze slaap sturen. 

 

In de tabel hieronder staan enkele uilen en hun dagtegenhanger onder de andere roofvogels. 

 

Hieronder de links naar de pagina's over de betekenis van totemdieren:

• Totemdieren
• Totemvogels 
• Toteminsecten
• Totemreptielen 

 

Bron: Luisteren naar dieren - Ted Andrews